
Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў
Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.
Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.
Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.
Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.
Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету. |
Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.
І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!
Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.
Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.
Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.
У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.
На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!
Ну, представьте себе, братья и сестры, что случилось однажды со мной такое, что и на фантазии вздуматься не может. Знаете, я всегда была любителем активного образа жизни и немного экстремальных приключений, но то, что случилось в ту неделю, перевернуло мою жизнь с ног на голову. Что же произошло? Я купила закладки амфетамина и решила устроить себе неделю выходных, просто так.
Сидела я в своей квартирке, батонилась ни с того, ни с сего. Ничего особенного не делала, парочка соседей зазывала на вечеринку, но как-то не хотелось. Решила я тогда, что время пришло для моих незабываемых выходных. И вот, сидя на диване, вылавливаю я в интернете какого-нибудь закладчика амфетамина.
И вот тут они-закладки - представители таинственного мира подпольных веществ, вызывающие любознательность.
Так, думаю, словила я одного закладчика, он же курьер. Пообщались, оформили сделку и встретились недалеко от моего дома. В скверике, понимаете? Там так спокойно, никто не замечает. Так что встреча прошла успешно, и я уже держала в руках свою долгожданную «любовь». Небольшой пакетик амфетамина был весомый повод для радости.
Ладно, подумала я, этой ночью нюхну немного, чтобы зарядиться энергией на неделю. Включила свои любимые группы в наушниках и взяла свои закладки ацетаминофен. И тут они начали свое воздействие. Галлюциногены заставляли меня видеть все в розовом свете, а шишки моего мозга расцветали яркими красками.
Через несколько часов я поняла, что батониться надоест, и нужно двигаться. Вылезла из своей кошмарной норы и отправилась на улицу. А там живая картина! Мир выглядел совсем иначе. Все такие суетливые, а я – центр внимания, сияющая звезда под палящим солнцем. Люди проходили мимо с широкой улыбкой на лице, и я понимала, что они чувствуют то же самое, что и я.
Время шло, а я все не останавливалась. Куда ни посмотри, везде был новый приключениями наполненный мир. Я прониклась атмосферой города, я была его душой. Мои шаги были легкими и уверенными, словно я парила над землей. Мне было прекрасно.
Но все хорошее когда-нибудь заканчивается, не так ли? Мои выходные подходили к концу, и я понимала, что пора вернуться в реальный мир. Опять стать просто одной из тех, кто выживает в этом сумасшедшем мире. Поэтому, когда наступил момент прощания с моими друзьями – закладками, я прощалась с ними без сожаления. Мы были вместе неделю, и я благодарна им за эти яркие моменты, но я знала, что это должно закончиться.
И вот, когда наступило утро, я проснулась в своей постели, немного потрясенная тем, что неделя выходных оказалась просто фантазией. Но знаете что? Это был лучший релакс для моего разума. Я поняла, что каждый из нас иногда нуждается в таких моментах, чтобы сбежать от рутины и ощутить что-то новое, необычное.
Так что, друзья, не нужно осуждать тех, кто немного отрывается от реальности. Быть наркоманом-комиком может быть интересным приключением, но только внутри и в ограниченных рамках. Всегда помните: умеренность – залог здоровой жизни и счастья.
Итак, позвольте мне закончить этот рассказ словами, которыми он начинался: ну, представьте себе, что... Они подарили мне неделю выходных, которая останется в моей памяти надолго.